Λουτρότοπος

Το χωριό Λουτρότοπος βρίσκεται στην ανατολική όχθη του Αράχθου ποταμού, πολύ κοντά στα χωριά Νεοχώρι και Κομμένο. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 408 κατοίκους.
Αρχικά οι κάτοικοι του σημερινού Λουτρότοπου κατοικούσαν κοντά στο ποτάμι όπου εκεί είναι χτισμένη η μία από τις δύο εκκλησίες του χωριού, των Αγίων Ταξιαρχών. Σύμφωνα με τον Κασελούρη κάποτε που ξεχείλισε ο Άραχθος και ξεχύθηκε μέσα στο χωριό πολλές οικογένειες πήγαν και εγκαταστάθηκαν στο ύψωμα της Περάνθης. Δημιουργήθηκε τότε και δεύτερη Μπάνη, που άρχισαν να τη λένε Απάνω Μπάνη, για διαχωρισμό από το κάτω χωριό, το οποίο άρχισαν να το λένε Κάτω Μπάνη. Το 1927 μετονομάστηκε η Απάνω Μπάνη σε Περάνθη και η Κάτω Μπάνη σε Λουτρότοπο.
Ο μητροπολίτης Σεραφείμ Ξενόπουλος (1884) γράφει ότι το χωριό ονομάστηκε Μπάνη από έναν Οθωμανό Μπανιά στου οποίου ήταν ιδιοκτησία. Αργότερα το χωριό περιήλθε στην εξουσία ενός ευπατρίδη από τα Ιωάννινα Χρίστου Μπίτζινου, πεθερού του Γεωργίου Μίσσου ή Μίσσιου Ζαγορισίου, ο οποίος παρέλαβε αυτό στην κυριότητά του μετά το θάνατο του ιδιοκτήτη. Ο Κασελούρης (1980) απορρίπτει αυτές τις εκδοχές και εκφράζει την άποψη ότι το χωριό ονομάστηκε Μπάνη από το ελληνικό Μπάνιας ή Μπανιάς, το οποίο απαντάται και σήμερα στη χώρα μας ως επίθετο. Ο ίδιος μάλιστα αμφιβάλλει ότι το όνομα Μπάνη ήταν το αρχικό όνομα του χωριού, αφού δεν αναφέρεται στα αρχεία της Βενετίας και εκφράζει την άποψη ότι πιθανόν το χωριό να λεγόταν τότε Βρύση.
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες για το όνομα Μπάνη υπάρχουν δύο εκδοχές: Η μία ότι εκεί υπήρχαν πηγές με νερό όπως λέγαν οι Τούρκοι τα μπάνια και η δεύτερη εκδοχή ότι λεγόταν έτσι κάποιος τούρκος, συγκεκριμένα «Ιμπάνης».
Το 1884 το χωριό Μπάνη είχε 80 οικογένειες, οι οποίες εκκλησιάζονταν στην εκκλησία των αγίων Ταξιαρχών και είχε δύο ντόπιους παπάδες. (Ξενόπουλος, 1884). Μάλιστα κοντά υπήρχε πηγή ύδατος, που ονομαζόταν από τους ντόπιους Βρομονέρι.
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες από το 1930 και μέχρι το 1938 το ποτάμι εξακολουθούσε να ξεχειλίζει. Τότε το 1938 η εταιρεία «Μπουτ» έδωσε ένα είδος αποζημίωσης για να αλλάξει τοποθεσία το χωριό έτσι ώστε να μην το επηρεάζει το ποτάμι. Πριν ακόμη μετακομίσουν οι μισοί σχεδόν κάτοικοι έφυγαν και πήγαν στην Περάνθη γιατί μέχρι τότε ήμασταν ενωμένοι. Τότε το χωριό από «Μπάνη» που λεγόταν ονομάστηκε Λουτρότοπος.
Το 1940 ξεκίνησε ο πόλεμος με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς. Οι κάτοικοι έμειναν εκεί γύρω στα 4-5 χρόνια αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν ξανά λόγω των Γερμανών οι οποίοι έκαψαν τα σπίτια και σκότωσαν πολλούς ανθρώπους. Το 1945 περίπου άρχιζαν και έφτιαχναν το χωριό. Το σχέδιο ήταν να ζήσουν στο ίδιο χωριό 3 χωριά μαζί, το Κομμένο, ο Λουτρότοπος και οι Συκιές, αλλά δεν δέχονταν και έτσι έμειναν εδώ μόνο οι κάτοικοι του Λουτροτόπου. Τότε ο πρόεδρος της Αμερικής Ρούσβελτ έδωσε ενίσχυση στο χωριό για να φτιαχτούν σπίτια και με την ενίσχυση το όνομα στο χωριό «Ρούσβελτ», αλλά μετά χρόνια ξαναπήρε το όνομα Λουτρότοπος.
Το όνομα Λουτρότοπος το χωριό το πήρε από τα θειούχα νερά που πηγάζουν από το λόφο της Περάνθης.
Ο Λουτρότοπος έχει σήμερα δύο εκκλησίες: Των Αγίων Ταξιαρχών, δίπλα στον Άραχθο ποταμό και κοντά στο Νεοχώρι, η οποία χτίστηκε το 1796 και των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο κέντρο του χωριού.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ξενόπουλος Σ. (1884). Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης και Πρεβέζης. Γ΄έκδοση «Σκουφάς». Άρτα
Κασελούρης Λ. (1980). Ιστορικά και Λαογραφικά της Άρτας. Αθήνα
Προφορικές μαρτυρίες: Μενεκράτης Τζουβάνος, Ανδρέας Υφαντής

Το κείμενο έγραψαν οι παρακάτω μαθητές στα πλαίσια του μαθήματος της Τοπικής Ιστορίας:
Τζουβάνου Ελένη, Υφαντή Αικατερίνη, Κοντούρης Θωμάς Γ1